Via Ha Long Bay naar Catba Island

Donderdag staan we weer bijtijds op voor een lekker ontbijtje voordat de bus komt. Tussen 8 en 9 zouden we opgepikt worden. Stipt 9 uur verschijnt onze bus. Het is een klein busje die al helemaal vol zit en onze backpacks worden op de voorstoelen bovenop de rest van de bagage gegooid. Eva ploft boven het wiel dus zit met haar knieën in haar nek en ik moet een stoeltje uitklappen en zit in het middenpad. Iedereen is doodstil, maar wij hebben elkaar een heleboel te vertellen en kletsen maar door. We zijn de hele nacht al stil geweest.  Hoop maar dat er geen andere Nederlanders in zitten, want dan weten ze al bijna ons hele levensverhaal. Al vrij snel stoppen we ergens met een hoop beelden in de tuin en binnen wat winkeltjes voor een 25 minuten stop. Wat een onzin. We gaan toch echt niks kopen zoals alle anderen.Rond 13:00 uur komen we aan in Ha Long Bay. We kiezen een hotel uit, keuze genoeg voor de verandering, want het is helemaal uitgestorven daar. We wandelen naar het strand, dolblij dat we eindelijk strand zien, maar een heel stuk minder blij met het weer. Het is bewolkt en later voelen we zelfs miezer. Wat een tegenvaller. We nemen een cocosnoot op het strand, lopen heerlijk met blote voeten door het zand, nemen een grote bak koffie, bestellen mini loempia's en gaan op zoek naar een manier om morgenochtend op Catba Island te komen. Er lopen genoeg verkoopmensjes rond die allemaal cruises proberen te verkopen voor een hoop geld. Wij willen het liefst op eigen houtje, maar daar vragen ze ook veel geld voor en bovendien is het niet mogelijk om voor half 1 naar het eiland over te steken. 1 vrouwtje zegt wat over een veerboot om 9 uur 's ochtends, maar de rest zegt dat die alleen om 15:00 uur gaat. Het is om moedeloos van te worden. We gaan naar een toeristen office, maar die zegt ook alleen om 3 uur. We lopen nog een andere binnen, maar die zegt na lang nadenken: 'Closed'. We vragen of ze alsjeblieft kunnen kijken hoe laat de ferry gaat en uiteindelijk duikt er 1 achter de computer, terwijl de rest staat te lachen vanwege de taalbarrière. Hij print zelfs een formulier voor ons uit waarop staat dat de ferry om 8 uur morgenochtend gaat. We kunnen hem wel zoenen!!Die avond eten we een heerlijke salade en kopen nog een hoop troep op de night market. Leuk spelletje dat afdingen, ze worden boos of reageren wat vriendelijker. Uiteindelijk lopen we met nieuwe spullen voor onze toch al volle backpacks terug naar het Alex hotel. Onderweg naar het hotel willen we vast een taxi reserveren voor morgenochtend 7 uur. De man spreekt natuurlijk geen woord engels en gaat zonder wat te zeggen een beetje zitten bellen. Een tel later krijgt Eva de telefoon tegen haar oor gedrukt. Gelukkig, een engelssprekend persoon aan de andere kant. Ze reserveert de taxi en dan is het alweer bedtijd voor de 2 omaatjes.De taxi staat de volgende ochtend zelfs al voor 7 uur keurig op tijd te wachten en weet precies waar we heen moeten. Dat is nog eens goed geregeld. Hij brengt ons naar de ferry waar we mooi op tijd aankomen en nog alle ruimte hebben voor een lekker bakkie. 8 uur vaart de ferry weg. We zitten bovenop de veerboot samen met een stel dat ook bij ons in het minibusje zat. Daar hebben we genoeg te zien. Van de omgeving tot aan de mensen op de boot. Men is hier gewend om hun helm niet af te zetten, daar passen wij ons inmiddels ook al op aan. Ze slapen achterstevoren op de motor of naast ons met de helm die hun gezicht bedekt. Ze dragen hier ook alle mogelijke kleurencombinaties, vaak in een pyama uitdossing. En ze rochelen, gorgelen, spugen en plassen langs de weg, terwijl ze ons aankijken alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. Vooral die geluiden zijn vreselijk als je net smakelijk probeert te eten.10 uur zijn we op het eiland. Overal zijn een heleboel kleinere eilanden te zien die recht uit de zee verrijzen wat erg mooi is. Het doet me een beetje denken aan de Milford Sound.Een bus brengt ons naar de andere kant van het eiland zo'n 20 km verderop. Daar gaan we naar Mr. Zoom, een guesthouse met goede leuke recensies. In The Noble House gaan we vervolgens ontbijten en vragen we wat informatie over het kajakken. Daarna verkennen we de buurt een beetje en gaan terug naar ons guesthouse. We hebben daar een wasmachine zien staan en aangezien ongeveer al onze kleren vies zijn kunnen we wel een flinke wasmachine gebruiken. Ze rekenen hier per kilo, maar omdat we minimaal 8 kilo aan wasgoed hebben krijgen we het uiteindelijk voor elkaar om, na een telefoongesprek met mr. Zoom, voor 1 keer gebruik van de wasmachine een mooie prijs af te spreken. De eigenaar wordt opgebeld zodra een werknemer er niet uitkomt zonder engels, zijn telefoon gaat dus waarschijnlijk constant. We proppen de machine vol en gaan terug naar The Noble House voor een lunch en verse sapjes. Daarna onderhandelen we met Mr. Zoom, die inmiddels gearriveerd is, over een kajaktocht en besluiten dit meteen te boeken voor morgen. De was is inmiddels klaar en een vrouw gooit onze kleding in een wasmand. Met gebarentaal begrijpen we dat er boven ergens een waslijn moet zijn. Inderdaad vinden we op het dak een waslijn. Wie had dat gedacht, dat we gedurende onze vakantie nog de was zouden ophangen op het dak van ons guesthouse. En we vinden het nog leuk ook.Nu wordt het tijd voor het strand. Een kwartier lopen verder is een strandje dat bij een resort hoort, maar we worden niet tegengehouden. Vol goede moed trekken we alles uit en gaan in bikini plat liggen. Eva is al snel vertrokken, maar ik vind het wel wat frisjes en niet veel later trek ik m'n strandjurkje maar weer aan. Tegen de tijd dat Eva weer een keertje opkijkt lig ik met een dikke trui aan. We besluiten naar de kamer terug te gaan en daar nog een uurtje te gaan liggen. We komen echt slaap tekort door het vele reizen en elke keer niet uit kunnen slapen.Om 7 uur maakt Eva me wakker uit een enorm diepe slaap. Ze heeft weliswaar heel stil gedaan, maar toch vind ik het knap dat ik helemaal niks gehoord heb, terwijl ze al de hele waslijn leeg heeft gehaald. Ik kijk slaperig de kamer rond en op elke mogelijke plek hangt of ligt wel een kledingstuk. Het lijkt wel een tentenkamp. We zetten de ventilator aan en hopen maar dat het droog is voor we gaan slapen, want ook het bed ligt vol. Eenmaal buiten gaan we weer naar de oude vertrouwde Noble House, waar zelfs de meisjes van de bediening opmerken dat het al de derde keer vandaag is. Het ziet er gewoon gezellig uit. Als we na het eten op zoek gaan naar iets gezelligs voor een drankje kunnen we helemaal niks vinden. Saai avondleven hier. We kopen een fles baileys en toasten in de kamer op onze vakantie.