Het natte Hue op de scooter

Doordat we de vlucht pas 's middags hebben geboekt, kunnen we zondag lekker uitslapen en bestellen we ontbijt op bed. Luxe! Dan pakken we onze tas weer in en gaan rustig naar beneden waar we proberen alvast treinreizen te boeken vanaf Hue, maar alles zit vol.Kalmpjes wandelen we in de richting van de airportshuttle en zonder haast gaan we nog even pinnen. Pas op het moment dat we bij het busje staan kijken we op de klok. 12 uur?? Waar is alle tijd naartoe? Om 13:50 uur vliegen we en het is zeker nog 3 kwartier rijden naar het vliegveld. De chauffeur zegt dat hij meteen zal vertrekken, maar ondertussen laadt hij nog iemand in, gaat bellen en iets in een kantoortje regelen. Wij zitten stijf van de stress opgesloten achterin het busje met voor ons genoeg mensen, zodat we er onmogelijk langs kunnen. Dan verzameld hij al het geld en vertrekt. 12:10 uur. Van de zenuwen schieten wij in de praatstress en de hele 45 minuten kletsen we 5 kwartier in een uur, terwijl de rest doodstil is. Zodra we nog voor 1 uur aankomen, graaien we onze tas en schieten het vliegveld in. Volgens de borden moeten we bij E zijn, maar we staan bij A. Toen gingen we iets doen wat we tot dan toe niet gedaan hebben. Met de backpacks op onze rug, rugzak van voor en een handtasje rennen we op onze slippers naar de incheckbalies een stuk verderop. Bij elke stap lijkt het wel of de grond mee dreunt door ons gewicht. Natuurlijk gaan we ook nog in de verkeerde rij staan, waardoor dat extra lang duurt. Uiteindelijk checken we precies 3 kwartier voor vertrektijd in. Even later zijn we half rennend op weg naar de douane. 8 minuten voor boardingtijd komen we gehaast aan bij de gate. We hadden nog wel een bak koffie kunnen doen.De vlucht verloopt voorspoedig en ruim een uur later zijn we onderweg naar het centrum van Hue. Daar zoeken we een leuk hotel en boeken meteen de bus naar onze volgende bestemming voordat alles weer volgeboekt is. Daarna gaan we gezellig cocktailtjes drinken, winkeltjes kijken, uit eten en eindigen de avond in een bar. Die avond ga ik fietsend terug naar het hotel, terwijl de eigenaar daarvan in het bakje ervoor ligt. We hebben een hoop lol die avond. Wat een leuk, gezellig plaatsje met een knus sfeertje. Heel wat beter dan Hanoi. Voor de volgende dag hebben we 2 scooters gehuurd. Het is helaas bewolkt en het miezert. Toch besluiten we wel op pad te gaan, want we zijn benieuwd naar de tombes. Als we langs de weg de kaart aan het bestuderen zijn stopt er een vrouw naast ons en vraagt waar we heen willen. Omdat we gehoord hebben dat de mensen hier vriendelijk zijn, willen we niet te achterdochtig zijn en volgen we haar op de scooter als ze enthousiast vertelt dat ze er niet ver vandaan woont. Zodra ze wat verder echter verteld dat we daar tickets kunnen kopen en dat zij buiten op ons zal wachten, zodat ze erna haar huis kan laten zien worden we wel achterdochtig. Ze staat er zelfs op en blijft bij onze scooters op ons wachten, terwijl wij de tombe in gaan. Dit vinden we helemaal niks. Straks zijn de scooters weg. We draaien ons om en lopen naar de verbaasde vrouw terug. Of ze echt vriendelijk was of kwaad in de zin had zullen we nooit weten, want we zijn op de scooter gesprongen en totaal de andere kant opgereden dan waar de vrouw heen moest. Boos rijdt de vrouw naar huis. Wij sneaken even later toch dezelfde weg in, want onze vluchtroute blijkt totaal de verkeerde kant op te gaan. We rijden naar een andere grote tombe. Deze heeft beelden van bewakers, paarden en olifanten. Het is echter in verval en lang niet zo mooi als het geweest moet zijn. 10 minuten later staan we weer buiten. Met de scooters tuffen we nog een stukje door de rimboe tot we bij een vervallen en verlaten tombe komen. Dit is veel gaver en spannender dan die toeristische tombes. Inmiddels is het harder gaan regenen en loop ik in de poncho van Eva en zij in mijn spatwaterdichte jas. We tanken de scooters vol en gaan op weg naar het strand 14 km verderop. Mensen aan wie we de weg vragen verklaren ons voor gek en maken duidelijk dat het regent, maar wij willen persé het zand tussen onze tenen voelen. Dus 14 km later komen we verkleumd aan in het dorpje bij het strand. We nemen een koffie en Eva trekt haar zeiknatte korte broek uit om vervolgens mijn regenbroek aan te trekken. We zien eruit als een vreemd stel, maar dat maakt ons geen moer uit. Na de koffie rijden we met de scooters het strand op. Daar rennen we uitbundig over het strand en door het water. Er is helemaal niemand en het waait en regent, maar wij zijn helemaal in ons element. Toch blijven we niet heel lang, want we zijn ijskoud en volledig doorweekt, dus even later rijden we in 1 keer door naar ons hotel. Eva neemt een hete douche en ik ga lekker in bad liggen. Daar is het koud genoeg voor. Dinsdag hebben we weer lekker uitgeslapen en nuttigen in het hotel het ontbijtbuffet. Dan gaan we de stad in om leuke kleding te kopen, want de hoop om die volle, zware backpack leger te krijgen hebben we al een tijdje opgegeven.  Na onze lunch wachten we op de bus die om 13:30 uur verschijnt. Op naar Mui Ne!