Schoenavontuurtje

Maandag zijn we tussen alle irritante sandflies door aan de Heaphy Track begonnen. We waren niet van plan om de hele track te wandelen, dus we liepen tot aan Scott's beach waar ik een steile rots midden op het strand beklom. Slecht idee, want het barstte zo van de sandflies dat ik meer bezig was met die stomme steekvliegjes van me af te houden dan met de beklimming. Ferenc was ook niet heel blij met me, want hij stond onderaan de rots met de spullen en nog meer sandflies op mij te wachten. Uiteindelijk zijn we maar snel terug gelopen naar de auto en hebben we een verfrissende duik genomen in het water. Eerst wilden we de zee induiken, maar toen we na 1 enkele golf al tot boven kniehoogte in het water stonden en de enorme stroming voelden gingen we toch maar naar een stroompje iets verderop. Verder nog een paar tracks gevolgd en grotten met enge spinnen en weta's ingedoken. Brr.

Dinsdag zijn we terug gereden naar Westport en meteen door naar Punakaiki waar we de Pancakes Rocks bezochten. Erg mooi en enorm groot. Soms sloegen de golven er zo hard tegenaan dat we het helemaal voelden trillen. Later zijn we een track gaan volgen, erg mooie wandeling. We waren gewaarschuwd dat we 2 keer een rivier over moesten steken. Bij de eerste creek dachten we: ooohh, dat valt reuze mee. Het is laag water. Totdat we iets later bij echte rivieren kwamen.. Die hadden we niet meer verwacht. Over irritante stenen, pijnlijk voor blote voeten, moesten we naar de overkant zien te komen. Schoenen uit getrokken en het ijskoude water in. De stenen zijn spekglad en uiteraard ongelijk en prikken in mijn voeten. We moeten tot kniediepte en wankelend halen we de overkant. Dan naderen we de tweede rivier die nog breder en dieper blijkt te zijn. Ferenc gaat eerst. Daarna volg ik, met een stok dit keer om mijn evenwicht beter te bewaren. Als ik bijna halverwege de rivier ben en Ferenc mij het hele stuk heeft zien wankelen en glijden, komt hij op het briljante idee om alvast mijn schoenen naar de overkant te gooien, zodat die in elk geval droog overkomen. Eerst zeg ik: nee het gaat wel, maar nadat ik nog een keer bijna onderuit ga besluit ik ze toch maar te gooien...onverwachts:-) Op de een of andere manier krijg ik het voor elkaar dat de veters aan mijn vinger blijft hangen waardoor ik de schoen (eerst eentje gelukkig) in plaats van zo ver mogelijk naar voren te gooien, vrijwel recht omhoog gooi. Het enige wat Ferenc op dat moment hoort is: daar gaat ie, pak m!!!! Hij had mijn schoen allang niet meer verwacht. Hij rent achter mijn schoen aan die door de snelstromende rivier wordt mee gesleurd. Ik ren terug naar de andere kant van de rivier, trek mijn overige schoen aan, want het gaat echt niet: rennen op die stenen en moedig Ferenc aan die onderuit glijdt de glibberige rivier in. Ik mag er eigenlijk niet bij vertellen dat ik krom lag van het lachen en stiekem een foto maakte.. Hij miste mijn schoen op een haar na, liet bijna zijn eigen camera in het water vallen die niet waterdicht is en rende verder op blote voeten. Een stuk verder in een bocht bleef de schoen ergens tegen de rotswand rondjes tollen. Ferenc ging vlug het water in tot middelhoogte, zich vasthoudend aan de rotswand vanwege de sterke stroming. Uiteindelijk kreeg hij gelukkig mijn schoen te pakken. Vol spanning had ik het aan de overkant gevolgd. Als de schoen voorbij dat punt was gedreven hadden we hem niet meer kunnen redden. Ik had mijn zeiknatte schoen terug!!! Ferenc was door zijn snelle optreden aan alle kanten gewond: kleine teen uitgescheurd, schaafwondjes en sneeën.. Hij was niet bijzonder blij met me op dat moment.
We vervolgden onze route naar de grot, wat het einddoel was. Het was daar spekglad, ook de stenen die niet groen waren. De grot konden we nog een flink eind betreden en beklimmen. Het was een leuke grot, maar uiteindelijk werd het ijskoude water te diep waardoor we het pad niet meer zagen en gingen we terug. Uiteraard moesten we weer door de rivieren waden. Dit keer liep ik er met schoenen en al doorheen.

Woensdag gingen we naar Shantytown, net voorbij Greymouth. Een oud goudzoekersstadje. Leuke stoomtreinrit gehad en leuke ouderwetse winkeltjes, schooltje, ziekenhuis ed. gezien. Hierna reden we terug naar Greymouth en zijn daar een camping/ hostel ingedoken. Helaas hadden we die avond nog geen warme douche omdat de kolen uit waren gegaan. Ferenc heeft de 2 meiden die het hostel tijdelijk leidden geholpen om de kolen weer aan het branden te krijgen. Het hele hostel stond blauw en Ferenc stonk een uur in de wind naar al die rook, maar het lukte wel uiteindelijk.

Donderdag zijn we terug gegaan naar Shantytown, we hadden nog niet genoeg gezien, en zijn er wezen goldpanning. In een soort pan gooide de man wat stenen. Het goud is zwaarder en zakte naar de bodem waardoor we het er uiteindelijk uit konden zeven. Als we het zouden aanraken met de hand komt de olie van onze handen op het goud en zal het gaan drijven, dus we mochten het niet aanraken. Deze techniek hebben we onthouden en gebruikten we later nog vaker.
We zijn aan het eind van die dag naar Hokitika beach gereden waar we een mooie zonsondergang hebben gezien.

Vrijdag zijn we naar de Hokitika Gorge gegaan, prachtig!!! Een helderblauwe rivier die tussen steile rotsmuren door stroomt. Daar hebben we even gezeten en genoten van al het moois om ons heen, terwijl we onze nieuwe repellent tegen sandflies uit aan het testen waren. Het waren er weer megaveel. Ook zijn we nog op zoek gegaan naar Jade, stel je voor dat we zo'n kostbare steen vinden, dan kunnen we onze reis terug verdienen!
Die avond zijn we naar Stu's Farm gereden net voorbij Ross. Daar zouden we een paar dagen gaan verblijven om te WWOOF'en!!