eind in zicht van nieuw zeeland

Vrijdag naar hot water beach geweest waar we vlak langs de zee een kuil moesten graven wat volstroomde met heet water. In combinatie met het koude water van de zee was de temperatuur precies goed. Wij waren er toenhet net een beetje vloed ging worden, dus de gevormde zwembadjes begonnen in te storten en er stroomde koud water bij. We pikten een verlaten badje in en Ferenc repareerde het zodat we het een paar minuten langer uit konden houden. Daarna maar gewoon de zee in gegaan. Superhelder water met een hoop kleine kwalletjes. Prachtig strandje daar.
Daarna naar Cathedral Cove gegaan. Mooi strandje aan de andere kant van de rots waar we doorheen liepen. Lekker gezwommen daar. Om de rots heen en in een grot. Daarna met een natuurlijke douche afgespoeld. Vers van de rots af.
De volgende dag zijn we langs de westkust gaan rijden met mooie uitzichten. In Thames hebben we nog even over een marktje geslenterd en leuke prutseltjes gekocht. Daarna richting Auckland gaan rijden. Toen Ferenc de autogarage voor de 4e dag op rij belde tegen 12 uur kreeg hij ze eindelijk te pakken. Ze vertelden dat we om 12 uur de auto in moesten leveren wat we natuurlijk nooit gingen halen. 1 uur dan? We gingen ons best daarvoor doen. Daarna hebben we toch een aardig stukje geraced door de bergen. Het is al niet handig dat we allebei wagenziek zijn met al die bergweggetjes en haarspeldbochten, die wie er ook reed, 3 maanden lang had de bijrijder er last van. Gelukkig duurde het niet te lang dus was het netaan te doen. Zelfs Ferenc, die de chauffeur was werd er misselijk van. Natuurlijk kwamen we daarna in de file vlakbij Auckland, wat betekende dat we er pas half 2 waren. De garage had gelukkig op ons gewacht om de auto te checken en sloot meteen daarna de deuren. Ons afgesproken geld kregenwe gelukkig zonder problemen terug omdat alles zwart op wit stond. De garage had namelijk ineens een nieuwe eigenaar.
Daarna moesten we nog met al onze spullen naar een hostel zien te gaan. We hadden echt belachelijk veel en alles wilden we natuurlijk meenemen. Een medewerker van de garage, hele vriendelijke Maoriman, bracht ons naar het hostel. Toen hij de koffer opende en zoveel spullen zag schrok zelfs hij ervan. We moesten zeker 7 keer heen en weer lopen. Daarna de lift naar de 9e etage en alles in de 2 backpacks zien te proppen. We moesten uiteraard wel wat achterlaten, maar toch hebben we het meeste in Ferenc zn backpack kunnen proppen. De mijne moest natuurlijk zo leeg mogelijk zijn voor de volgende reis.
De volgende dag hebben we nog zoveel mogelijk eten opgemaakt en daarnaggingen we rond 18:00 naar het vliegveld. Vanaf Auckland vlogen we naar Brisbane en al vrij snel weer door naar Taipei. Daar kwam dan toch het onvermijdelijke afscheid. Ik vloog een uur later alweer verder richting Bangkok terwijl Ferenc 14 uur op Taipei airport moest wachten. Arme hij;-) Ik geloof dat ie inmiddels aangekomen is..