Putangirua Pinnacles

Die avond toen we aankwamen in Wellington hebben we vlakbij Mount Victoria geslapen. Zondag zijn we het Te Papa Museum in gegaan wat erg interessant is en leuk opgezet. Je zou er zo een hele dag in kunnen doorbrengen, maar zo lang hielden wij het er niet uit en we wilden nog meer zien van Wellington uiteraard. We zijn naar de botanische tuin gegaan, met de tram naar boven gesleept, en daar zijn we in het gras na de lunch toch echt even in slaap gevallen. Het was een korte nacht geweest, omdat we elke keer als we illegaal staan rond 7 uur opstaan. Die avond lekker uit eten geweest en weer terug op hetzelfde plekje geslapen.
De volgende dag hebben we de Mount Victoria lookout gezien, tweede keer, maar dit keer hadden we heel wat meer zicht en minder regen dan de eerste keer een paar weken geleden. We hadden nu dus overzicht 360 graden over Wellington. Daarna zijn we naar een filmlocatie gegaan van de Lord of the Rings, de "get of the road" van Frodo en de plek waar ze even later achter de boom verstoppen. Wij hebben ons er ook verstopt!
Daarna reden we naar Hut River waar we het water indoken en even zwommen in de rivier. Koud maar verfrissend.
Die middag rond 4 uur schijnt er een heftige aardbeving geweest te zijn waar iedereen over te spreken was daarna, maar wij hebben er niks van gevoeld omdat we waarschijnlijk aan het rijden waren. Gelukkig was er ook niet heel veel schade. Er waren wat dingen van planken afgetrild, maar niks ernstigs.
Daarna zijn we naar Putangirua Pinnacles gereden waar de Dimholt Road doorheen loopt ook van de film. We waren er pas na het avondeten, dus we hebben er eerst gekookt en daarna nog een flink stuk wandelen langs de rivier. Het was groot en hoog en mooi, soort rotsen waar het gruis tussenuit gegleden was door de regen. Ferenc ging de route vervolgen terwijl ik tussen zo'n hoge rotspunt naar boven ging klauteren tot ik bijna bovenop stond. Het werd echter steeds steiler en smaller en als je het aanraakte stortte het in, dus erg veilig was het niet. Ook ging het aardig schemeren, zeker tussen die hoge pilaren in, en Ferenc was al een tijdje niet te horen en ik bleek ook onhoorbaar voor hem.. Dus tot de top ging ik toch maar niet, het laatste stukje liep recht omhoog zo'n 5 meter.
Toen ik er weer uit tevoorschijn kwam werd het echt al schemerdonker. In vrij snel tempo gingen we terug, de ongelijke route volgen over de stenen en keien. Tegen de tijd dat we weer bij de auto waren konden we geen 20 meter meer voor ons uit kijken en liepen we eigenlijk alleen in het licht van de maan. Maar onze voeten waren nog heel gelukkig.
De volgende dag in Martinborough gingen we winetasting doen. We gingen 3 verschillende wijnmakers langs en proefden 5/6 verschillende wijntjes, terwijl we er een hoop informatie uit probeerden te halen voor mijn eigen wijnmakerij thuis!