Tempels in Siem Reap

Vrijdag beginnen we de dag met weer heerlijk zonnen en proberen wat bruiner te worden. Rond half 4 laten we ons brengen naar het vliegveld van Sihanoukville door iemand van het informatiebureau. Hij slaat rechtsaf en komt op een onverharde weg uit waar hij maar langzaam kan rijden. Het blijkt een shortcut te zijn verteld hij als we er verbaasd naar vragen. We gaan nog dwars door slagbomen bij een resort. Het is echt een binnendoorweg, maar ineens komt hij toch weer uit op de doorgaande weg. We begonnen ons al zorgen te maken of we het vliegtuig wel zouden halen dit keer. Er staan geen andere vliegtuigen op het vliegveld en er zijn ook geen andere vluchten dan die van ons en 1 een half uur eerder naar dezelfde bestemming: Siem Reap. De mensen die niet meer in het vliegtuig van 17:00 uur passen worden in die van ons om half 6 geplaatst. We vertrekken vlak na elkaar in de kleine vliegtuigen. Om 17:50 uur begint ons vliegtuig snelheid te maken en 5 minuten later gaat het lampje uit van 'gordels om' en vliegen we op hoogte. Dat gaat snel. Om 18:45 uur landen we in Siem Reap, 5 minuten later staan we buiten naast het vliegtuig, nog 5 minuten later hebben we onze bagage en weer 5 minuten later zitten we in de tuctuc richting het centrum. Bij ons geboekte hostel hoort een pickup service vanaf het vliegveld, dus er stond keurig iemand klaar met een bordje die 'EVA' zei. Ideaal! Uiteindelijk zijn we nog langer bezig om met de tuctuc door het drukke verkeer te rijden dan dat we onderweg waren met het vliegtuig. Het is zo druk in de toeristische stad dat we in een file komen van tuctucs. Ook wel eens grappig.
Bij ons hostel worden we ontvangen met een welkomstdrankje. Dat is voor het eerst. Het duurt niet lang of we gaan slapen.
Voor zaterdag hebben we paardrijplannen. Om 5 uur gaat de wekker. Dezelfde tuctuc chauffeur als eerder wil ons op dat tijdstip naar de Happy Ranch brengen. Dat is toevallig heel dichtbij dit hostel. Als we met een fruitontbijtje in onze maag bij de ranch zijn krijgen we een paard toegewezen en kunnen we vertrekken. Ze zijn gelukkig iets groter dan de vorige paarden en ze luisteren heel wat beter. Samen met de gids rijden we door het plaatsje tijdens de zonsopgang naar een tempel die we even bekijken. Onze gids is een enorme kletstante, dus we worden heel wat wijzer van hem. Het is best interessant over het boeddhisme en hindoeïsme en veel over hem en zijn familie. Daarna vervolgen we de route dwars door de rijstvelden en stukjes door het water en blubber en langs de koeien. Ook gaan we af en toe in galop, waarbij LA waar ik op zit persé voorop wil rijden. Hij laat de gids ook niet meer passeren ook al probeert hij dat wel. Links rechts racen we over het pad. Dan roept de gids: 'Rechtdoor!!' Op dat moment schiet mijn paard in volle galop rechtsaf en Eva volgt. Daarna begint de race tussen onze paarden waarbij ik bijzonder blij ben met het westernzadel waar een grote knop aanzit, want zonder die knop had ik er al naast gelegen met die wilde zijsprongen. Ze proberen elkaar in te halen en laten elkaar er niet langs, waardoor ze vaart maken om dan ineens onverwachts te remmen en weer opzij te springen. Het is wel even spannend, maar niet eng. En de gids maar lachen. 4 uur later zijn we terug bij de ranch en daar bellen ze (na even zeuren) ons hostel waarna de chauffeur weer keurig onze kant opkomt om ons op te halen. Wat een service. Eenmaal terug gaan we meteen naar het zwembad. Er is helemaal niemand en er staan precies 2 ligbedden. Dit is speciaal voor ons gemaakt. We gaan heerlijk zonnen en zwemmen tot het te warm wordt, want er staat geen wind. Dan gaan we richting de Ankor Wat tempels. De tuctucs langs de weg proberen ons mee te krijgen en beweren dat het veel te ver lopen is, zeker 8 km. Wij geloven ze niet en als ze niet ver genoeg zakken in prijs beginnen we te wandelen. We hebben sowieso wel zin in een wandeling. Onderweg vragen we regelmatig of we nog goed lopen en nemen bij de kraampjes een gefrituurde banaan, mango, rietsuikersapjes en zo blijven we op de been en lopen we verder. Het blijkt toch dat die tuctucmannetjes gelijk hadden en als we uiteindelijk toch maar een tuctuc aanhouden om het laatste stuk niet meer te hoeven lopen blijkt dat het nog maar 700 meter is. Wauw, wat zijn we sportief vandaag!!! Bij de entree kopen we om 17:00 uur kaartjes voor de volgende dag, waarmee we er nu in mogen om de zonsondergang bij Phnom Bakheng te bekijken. Het is echter niet aan te lopen, nog eens 3 km verder dus dat halen we wandelend niet meer. Toch maar een tuctuc aanhouden dan. Hij brengt ons naar de tempel waar iedereen heen gaat voor de zonsondergang. Daar krijgen we te horen dat we er niet in mogen met onze blote kleding. Oh ja, nooit aan gedacht. Nou ja, het staat toch al vol met mensen, dus die komen dan maar op de foto. Het zal vast mooi zijn vanaf dat punt, maar wij zien de zon ook zakken tussen de bomen door. Dan gaan we terug naar de tuctuc en laten ons naar het hostel brengen. Vanaf daar gaan we de night market op, bekijken de gefrituurde slangen, gekko's, kakkerlakken, kikkers, schorpioenen, vogelspinnen. We gaan wat winkelen, eten en drinken wat en besluiten morgen vroeger te gaan. Erg leuk winkelen daar. De volgende dag gaat de wekker om maar liefst half 5. We hebben de smaak te pakken van het vroege opstaan. Zo besteden we in elk geval de dagen nuttig. Om 5 uur rijden we met de tuctuc naar de Ankor Wat tempels. We waren ervan overtuigd dat op dit tijdstip het nog lekker rustig zou zijn, want wie zou er nou zo gek zijn om in het donker op te staan. We hadden er niet erger naast kunnen zitten. Het is een gekkenhuis op straat. Alle tuctucs gaan massaal naar de tempels. Als we daar in het donker aankomen staat er een massa mensen om de vijver heen waar de zon in zal weerspiegelen als deze vanachter de tempel tevoorschijn zal komen. We nemen een bak koffie en wachten op een rustige plek tot de zon opkomt. Helaas is het bewolkt en is er niet veel van te zien. Zijn we daarvoor zo vroeg opgestaan. We bekijken de tempel en overwegen om een gids te nemen, maar waarschijnlijk zijn we al het tempelgepraat binnen een half uur wel zat en zal het ook een hele dag in beslag nemen. Rond 7:15 uur keren we terug naar de tuctuc. We lopen ze allemaal langs, maar de onze is onvindbaar. We hadden hem ook voor het laatst in het donker gezien, dus we konden de kleuren niet goed voor ons halen. Als we met een behulpzame chauffeur staan te kletsen komt er ineens een flinke tak naar beneden zeilen midden op een fruitstalletje. Het fruit vliegt op de grond en de tak is net naast 3 verkopers gevallen. Dat scheelde niet veel. De nog steeds behulpzame chauffeur biedt ons aan om te bellen en we geven het nummer van het hostel en vertellen waar we staan te wachten. Dan bestellen we 2 drankjes in het restaurant en een kwartier later komt de chauffeur. Totaal hebben we een uur naar hem gezocht. We rijden naar de volgende tempels en bezichtigen er een aantal tot we het zat worden en we in de tuctuc blijven zitten. De chauffeur maakt keurig het rondje af en brengt ons uiteindelijk terug naar het hostel. Eenmaal terug ploffen we neer op onze bedje bij het privé zwembad en genieten van een cocosnoot. Dan neemt Eva een relaxte massage en vervolgens gaan we weer de stad in om het winkelen van gister af te maken.