op zoek naar het strand

Vanaf 1:00 uur net na middernacht zitten we kant en klaar voor vertrek te wachten op onze bus. Tegen de tijd dat deze eindelijk verschijnt is het inmiddels 1:50 uur. De buschauffeur is nog ongeduldig ook, terwijl hij toch echt degene is die te laat kwam. 6:15 uur komen we aan in Saigon. Het is al ongelooflijk druk met sporters in het park. Het park is volledig ingericht voor sporters met allerlei fitnessapparaten en groepslessen. Wij sporten keihard mee als we met onze backpacks naar de volgende bus pickup lopen. 8:15 uur rijden we verder om vervolgens de grens over te gaan. Het is nog nooit zo soepel verlopen. Onze reisleider is erg vriendelijk en bekwaam en zorgt ervoor dat we maar kort hoeven te wachten door alles tegelijk te regelen in plaats van dat ieder voor zich alles moet doen. We komen om 15:15 uur aan in Phnom Penh. We gaan vrij snel richting een hostel en nemen meteen daarna de tuctuc naar de Killingfields voordat het donker is. We krijgen een koptelefoon mee waarin alles in onze eigen taal wordt verteld. Het is behoorlijk indrukwekkend wat we te zien en horen krijgen. We zijn er later nog een flinke tijd stil van. Afschuwelijk wat daar allemaal zo'n 30 jaar geleden gebeurt is. Een leven telde totaal niet. Er kwamen meer mensen binnen dan men kon vermoorden en ze werden zo goedkoop mogelijk vermoord. Gruwelijk als we die verhalen horen...
Zondag staat de wekker weer flink vroeg: 5:30 uur. Om 7:40 uur rijden we verder naar Kampot over de onverharde weg waar we echt maar heel langzaam kunnen rijden en moeten uitwijken voor gaten en andere voertuigen. Een totale chaos, maar het biedt wel genoeg om te zien. Als we langs Kepp komen zien we een prachtig wit strand. Hier rijden we voorbij en komen even later aan in Kampot. Eenmaal daar vragen we een tuctuc chauffeur of hij ons naar het strand kan brengen. Bungalow aan het zand, beweert hij. Een tijdje later komen we bij bungalows aan de rivier aan. Daar is wit zand gestort. Hij loopt ons gewoon een beetje voor te liegen. Nou dat krijgt hij te horen ook. Boos laten we ons dan maar naar een zelfgezochte bungalow brengen met goede recensies. Dat blijken de buren te zijn. Het is wel een ontzettend leuke bungalow. Beneden is de douche en toilet. Met een trappetje komen we bij een leuk eenvoudig kamertje met een bed en klamboe. Helemaal perfect. Ramen hebben we niet, alles is open. We nemen een drankje en fruithapje, terwijl we besluiten wat we gaan doen vandaag. We willen wel erg graag naar het strand, maar dat is 30 km terug naar Kepp. Onze oude vertrouwde oplossing daarvoor is de scooter. Die worden wat later gebracht, maar wel helemaal leeg zoals gewoonlijk hier, dus we gooien er eerst maar een fles benzine in bij een kraampje. Dan gaan we binnendoor langs de rivier een eigen route naar Kepp uitproberen. Dat loopt natuurlijk hartstikke dood, dus draaien we om en proberen een zijweggetje. Dit komt wonderbaarlijk uit op de doorgaande weg richting ons verwachte strand. Het is een enorm stoffige weg met een hoop losse stenen, dus we kunnen niet erg hard. Vrij laat komen we eindelijk bij het mooie strand uit waar we allebei een cocosnoot nemen en een rietsuikersapje. Heerlijk. Dan lekker zwemmen, maar dat blijkt erg vies met rommel en een hoop zeewier en een drassige bodem. Het zand waarop we liggen komt van Sihanoukville, horen we later. Zodra het wat fris wordt om nog lekker te liggen doen we nog een drankje en gaan met donker weer terug rijden. Ondanks dat ik mijn licht gecontroleerd had, doet mijn achterlicht het nu niet en aan de voorkant heb ik alleen groot licht. Eva gaat dus achter mij rijden, want inmiddels is het helemaal donker en er staan geen lantaarnpalen. Zodra ze toetert rem ik, zodat mijn remlichten aangaan en op deze manier werkt het prima. Compleet onder het stof komen we weer terug bij onze bungalow. We boeken de bus voor morgenochtend, gaan een hapje eten en weer met de scooters de stad in voor wat gezellige drankjes. Prima dagje zo.